Nadciśnienie tętnicze (NT) to podwyższone ciśnienie tętnicze krwi powyżej normy. Rozpoznajemy, gdy pomiary są równe lub wyższe niż 140 mm Hg dla ciśnienia skurczowego i/lub 90 mm Hg dla ciśnienia rozkurczowego (wyliczone co najmniej z dwóch pomiarów). Optymalne ciśnienie to wartości poniżej 120/80 mm Hg. 

Zarówno w Polsce jak i na świecie choroba wykazuje tendencję wzrostową stąd zaliczana jest do chorób cywilizacyjnych. Aktualnie dotyczy około 32% dorosłych Polaków. U około 95 proc. chorych występuje  nadciśnienie tętnicze pierwotne (nie można w sposób jednoznaczny wskazać przyczyny).

Objawy we wczesnym etapie choroby są niezauważalne lub mało charakterystyczne, mogą się pojawiać okresowo. Najczęstsze objawy to: bóle głowy, uczucie ucisku w głowie, zawroty głowy, zmęczenie, krwawienia z nosa, zaburzenia snu, nerwowość.

Nadciśnienie tętnicze jest istotnym czynnikiem ryzyka wielu poważnych schorzeń np. choroby wieńcowej (w tym zawału mięśnia sercowego), migotania przedsionków, niewydolności serca, udaru mózgu, niewydolności nerek, choroby tętnic obwodowych. 

Leczenie polega na stosowaniu metod niefarrmakologicznych (czyli modyfikacja stylu życia) i/lub włączeniu leczenia farmakologicznego (terapia hipotensyjna). 

Sposób leczenia należy dobierać indywidualnie do pacjenta. Natomiast pacjentów z rozpoznanym NT należy regularnie kontrolować. Warto pamiętać, że dobra kontrola NT dotyczy tylko 26 % chorych! Stąd u tych pacjentów należy przeprowadzać regularne wizyty, aby skontrolować wartości ciśnienia tętniczego, ocenić leczenie farmakologiczne, wykonać badania dodatkowe w celu oceny ewentualnych powikłań narządowych. 

 

dr n. med. Wioleta Stolarek

specjalista kardiolog